Onlangs werd er bij het Hof Den Bosch een verweerschrift ingediend van in totaal enkele duizenden pagina’s. Jawel, duizenden pagina’s! Zou deze advocaat echt wel overal aan gedacht hebben?
Het betrof hier een partneralimentatieprocedure en met het genoemde verweerschrift werd er een reactie gegeven op het inleidende verzoekschrift. De advocaat van de verzoeker (degene die de procedure heeft opgestart) zal not-amused zijn geweest. Werk je daar maar eens doorheen! Hij maakte dan ook terecht bezwaar. Dit zou in strijd zijn met de procesorde.
Het hof riep beide partijen bij elkaar om hier eens over te praten en vond het volgende:
- op 9 juni 2015 is ter griffie ingekomen het verweerschrift, tevens houdende incidenteel appel met producties van de man;
- het stuk heeft een omvang van 711 bladzijden;
- het verweer in principaal appel en het verzoek in incidenteel appel is genummerd van 1 tot en met 3602;
- het incidenteel appel bevat 79 grieven (bezwaren tegen de beschikking van de rechtbank);
- de man heeft 25 verzoeken in het incidenteel appel (eigen beroep tegen de beschikking van de rechtbank in de al opgestarte procedure) geformuleerd;
- aan het verweerschrift, tevens houdende incidenteel appel zijn de producties 48 tot en met 90 gehecht met een door de advocaat van de verzoekster geschatte en door de man niet betwiste omvang van duizenden pagina’s.
Van een advocaat, als verplicht en professioneel procesvertegenwoordiger, mag worden verwacht dat hij een processtuk opstelt dat voldoet aan daaraan te stellen eisen, namelijk dat dit zodanig in voldoende mate inzichtelijk, helder, eenduidig en concludent is dat de wederpartij in redelijkheid begrijpt waartegen hij zich moet verweren en het ook voor de rechter duidelijk is.
Het hof is van oordeel dat het op 9 juni 2015 ter griffie ingekomen verweerschrift, tevens houdende incidenteel appel, met producties van de man aan die eisen niet voldoet. Een herstel van een fout/nalatigheid bij de rechtbank mag uiteraard worden hersteld, maar dit wordt begrensd door de eisen van goede procesorde. Voor de wederpartij was niet duidelijk waartegen hij zich dient te verweren en voor de rechter was niet duidelijk waarover en/of op grond van welke feiten en omstandigheden hij dient te oordelen.
Het verweerschrift werd in deze procedure buiten beschouwing gelaten en verweerder kreeg de tijd om iets duidelijkers en leesbaarders op te stellen en in te dienen.
Ik sta er versteld van hoe iemand zoiets kan opstellen en indienen. Hoe vaak zou deze advocaat in slaap zijn gevallen bij het opstellen van zo’n stuk? Het zal echt niet zo lekker weglezen als een Game of Thrones boek. Wanneer iemand in de toekomst dus zoiets van mij wenst, kan ik met een gerust hart zeggen dat ik dit niet doe en aangeven dat de rechter hier ook niet van gediend is. (Uiteraard nog afgezien van het feit dat ik een en ander zelfstandig dien te beslissen, maar dat is weer een ander onderwerp).
Wil je het zelf nog nalezen? Dat kan hier.